یکی از شایع ترین محل های سرطان پوست پلک ها هستند، به گونه ای که بیش از 95 درصد از تومورهای پلک را سرطان سلول های پایه ای و سرطان های سلول های سنگفرشی تشکیل می دهند. در حالی که سرطان پوست پلک معمولاً میزان گسترش و انتشار کمی دارد. با این حال، خطر بالای وارد شدن آسیب به ساختارهای نزدیک چشم با عوارض جدی از جمله نابینایی برای فرد وجود دارد.

تشخیص انواع توده های سرطانی

برخی از توده‌های پلک ممکن است به دلیل سرطان‌های پوستی ایجاد شوند. این نوع توده‌ها می‌توانند به سرعت رشد کرده و در صورت عدم درمان مناسب به سایر بافت‌ها گسترش پیدا کنند. بیوپسی پلک به پزشک کمک می‌کند تا نوع سرطان را شناسایی کرده و بهترین روش درمانی را مشخص کند.

 

تشخیص ضایعات خوش‌خیم

بیشتر توده‌های پلک خوش‌خیم هستند. برای مثال، کیست‌های چربی کوچک، زانتلاسما (توده‌های چربی زردرنگ) نمونه‌هایی از ضایعات خوش‌خیم پلک هستند که معمولاً برای درمان نیازی به روش های تهاجمی ندارند، اما تشخیص دقیق آن‌ها از طریق بیوپسی ضروری است.

 

ارزیابی و بررسی توده‌های ناشناخته

در برخی موارد، ممکن است پزشک قادر به تشخیص دقیق نوع توده بر اساس ظاهر یا معاینات بالینی نباشد. در این شرایط، بیوپسی کمک می‌کند تا ماهیت توده به طور قطعی مشخص شود و تصمیم‌گیری مناسب‌تری برای درمان انجام گیرد.

 

بررسی دلایل التهاب و عفونت‌های مزمن پلک

توده‌های پلک ممکن است به دلیل التهاب‌های مزمن یا عفونت‌هایی مانند گل مژه یا شالازیون به وجود بیایند. در صورتی که این توده‌ها به درمان‌های معمولی پاسخ ندهند یا مشکوک به عفونت‌های خاص یا ضایعات التهابی مزمن باشند، بیوپسی می‌تواند به تشخیص دقیق علت و تعیین روش‌های درمانی مناسب کمک کند.

تشخیص نوع توده

مهم‌ترین کاربرد بیوپسی پلک تشخیص دقیق نوع توده است. بافت جمع‌آوری شده از طریق بیوپسی تحت بررسی‌های میکروسکوپی قرار می‌گیرد و بافت‌شناسان می‌توانند نوع دقیق سلول‌ها و ضایعه را شناسایی کنند. این اطلاعات برای برنامه‌ریزی درمانی و پیش‌بینی نتایج بیماری ضروری است.

 

تصمیم‌گیری درباره جراحی

بر اساس نتایج بیوپسی، پزشک ممکن است تصمیم به جراحی برای برداشتن توده بگیرد. به عنوان مثال، در صورتی که توده بدخیم باشد، جراحی ممکن است برای برداشتن کامل توده و جلوگیری از گسترش آن لازم باشد. همچنین در مورد توده‌های خوش‌خیم بزرگ یا ایجادکننده علائم ظاهری نیز جراحی ممکن است توصیه شود.

 

پیش‌بینی و پیش‌آگهی از شرایط بیماری

اطلاعات به‌دست‌آمده از طریق بیوپسی می‌تواند به پزشک کمک کند تا پیش‌آگهی بیمار را تعیین کند. در مورد توده‌های بدخیم، بیوپسی می‌تواند نشان دهد که آیا توده به سرعت رشد می‌کند و آیا احتمال گسترش به سایر نقاط بدن وجود دارد یا خیر.

 

راهنمایی برای درمان‌های کم‌تهاجمی

در برخی موارد، پس از بیوپسی و تشخیص نوع توده، پزشک ممکن است به جای جراحی، روش‌های کم‌تهاجمی‌تر مانند کرایوتراپی (درمان با سرما) یا لیزر را توصیه کند. بیوپسی اطلاعات کافی را برای تصمیم‌گیری در این زمینه فراهم می‌کند.

بیوپسی توده پلک یک روش کم‌تهاجمی است که معمولاً تحت بی‌حسی موضعی انجام می‌شود. پزشک ابتدا ناحیه مورد نظر را ضدعفونی کرده و سپس با استفاده از ابزارهای خاص، نمونه کوچکی از توده را برای بررسی بیشتر برداشته و به آزمایشگاه پاتولوژی ارسال می‌کند. در برخی موارد، نیاز به بیوپسی کامل توده وجود دارد که به معنی برداشتن تمام ضایعه است.

علائم و نشانه های تومور پلک بر اساس شرایط هر شخص متفاوت است، اما به طور کلی این علائم شامل موارد زیر است:

انواع تغییرات در پوست چشم: تومورهایی که در مرحله ی پیشرفته هستند ممکن است علائمی از جمله زخم یا پوسته پوسته شدن یا کبره بستن پوست پلک را ایجاد کنند.

ایجاد برخی ضایعات: بعضی از تومورها ممکن است به صورت توده، برآمدگی یا زائده هایی بر رو و یا در زیر پوست پلک ها بوجود بیایند.

ریزش مژه ها: تومورهایی که در نزدیکی مژه ها تشکیل شده باشند، ممکن است منجر به ریزش مژه های فرد شوند.

برای تومورهای کوچک، ابتدا بیوپسی گرفته می‌شود. این روش یک روش سرپایی است که در مدت زمان کوتاهی انجام میشود. مواد به آزمایشگاه فرستاده شده و پزشک متخصص برای تایید تشخیص آن را زیر میکروسکوپ بررسی میکند. در ارتباط با تومورهای بزرگ، تومور با حاشیه های اطراف آن برداشته می‌شود که این روش معمولا نیاز به بیهوشی عمومی دارد.

به طور کلی تومورهای خوش خیم نیازی به درمان خاصی ندارند، اما لازم است برای درمان آن ها تحت نظر پزشک باشید. در صورتی که برخی از تومورها که از نظر زیبایی ظاهری برای فرد مشکل ساز می شوند و یا در بینایی فرد اختلال ایجاد می کنند و باعث تحریک چشم می شوند را می توان با جراحی برداشت.

در ارتباط با برخی از تومورهای مشکوک لازم است که بیوپسی از بافت توده مورد نظر انجام شود. در صورت تشخیص سرطان، گزینه های درمانی شامل موارد زیر است:

سرما درمانی (کرایوتراپی): در این روش پزشک متخصص از دستگاه مخصوصی که شامل یک میله ی فلزی بسیار سرد است، سلول های سرطانی را از بین می برد.

درمان با لیزر: پزشک مربوطه در این مرحله با به کار گیری یک نوع پرتو متمرکز نوری، سلول های سرطانی را از بین می برد.

رادیوتراپی: در رادیوتراپی پرتوهای اشعه ی ایکس با قدرت زیاد به محل تومور منتقل می شوند تا سلول های سرطانی را از بین ببرند.

اکسیزیون: جراحی اکسیزیون به معنای برداشتن تومور با جراحی است.

شیمی درمانی موضعی: در این شرایط کرم یا لوسیون شیمی درمانی مستقیماً روی تومور استفاده می شود.