آسیب فیزیکی یا ضربه: یکی از شایع‌ترین علل پارگی قرنیه، ضربات مستقیم به چشم است. این ضربات می‌توانند توسط اشیای نوک‌تیز، حوادث ورزشی، تصادفات رانندگی و … وارد چشم شوند.

نفوذ اجسام خارجی: گاهی اجسام کوچک مانند تراشه‌های فلزی، شیشه یا سنگ ممکن است وارد چشم شده و قرنیه را پاره کنند.

سوختگی‌های شیمیایی: تماس چشم با مواد شیمیایی قوی مانند اسیدها یا بازها می‌تواند منجر به آسیب شدید چشم و درنهایت پارگی قرنیه شود.

انواع عفونت‌های چشمی: عفونت‌های شدید چشمی که به دلیل باکتری‌ها، ویروس‌ها یا قارچ‌ها در چشم ایجاد می‌شوند، ساختار قرنیه را تضعیف کرده و منجر به پارگی آن شوند.

درد شدید در چشم: یکی از شایع‌ترین علائم پارگی قرنیه، درد ناگهانی و شدید در چشم است که ممکن است با سردرد نیز همراه باشد.

کاهش بینایی فرد: بسته به میزان و شدت پارگی، ممکن است کاهش بینایی خفیف تا شدید در فرد رخ دهد. در موارد شدید، فرد ممکن است به طور کامل دید خود را از دست بدهد.

حساسیت به نور: در بعضی شرایط افرادی که دچار پارگی قرنیه شده باشند، حساسیت شدیدی به نور پیدا میکنند.

قرمزی و التهاب چشم: از دیگر علائم شایع پارگی قرنیه التهاب و قرمزی چشم است که به دلیل آسیب به قرنیه و التهاب بافت‌های اطراف ایجاد می‌شود.

خروج مایع از چشم: در برخی موارد پارگی قرنیه، مایع داخلی چشم ممکن است از محل پارگی خارج شود که این وضعیت نشان‌دهنده آسیب شدید به چشم است.

استفاده از محافظ چشمی (شیلد)

پس از تشخیص اولیه پارگی قرنیه توسط پزشک، اولین گام محافظت از چشم و جلوگیری از آسیب بیشتر است. استفاده از پانسمان محافظ یا شیلد چشم برای جلوگیری از تماس بیشتر چشم با اجسام خارجی و کاهش حرکت پلک می‌تواند مفید باشد که به کاهش درد و جلوگیری از گسترش آسیب کمک می‌کند.

استفاده از لنزهای تماسی درمانی

در برخی موارد، پزشک ممکن است لنزهای تماسی مخصوصی را تجویز کند که به‌عنوان یک محافظ برای قرنیه عمل می‌کنند. این لنزها می‌توانند از آسیب بیشتر جلوگیری کنند و به فرایند ترمیم قرنیه کمک کنند.

استفاده از آنتی‌بیوتیک‌ها

در مواردی که پارگی قرنیه به دلیل ورود اجسام خارجی یا جراحات ایجاد شده باشد، احتمال عفونت وجود دارد. پزشک ممکن است قطره‌ها یا پمادهای آنتی‌بیوتیک تجویز کند تا از عفونت جلوگیری کند و فرآیند ترمیم را بهبود ببخشد.

دوخت قرنیه

در صورتی که پارگی قرنیه شدید باشد و ساختار چشم به‌طور کامل آسیب دیده باشد، پزشک ممکن است نیاز به دوخت قرنیه داشته باشد. این جراحی تحت بی‌حسی موضعی یا بیهوشی عمومی انجام می‌شود. در این روش، پزشک با استفاده از نخ‌های بسیار نازک، لبه‌های پارگی را به هم می‌دوزد تا ساختار قرنیه بازسازی شود.

پیوند قرنیه

در مواردی که پارگی قرنیه بسیار زیاد بوده و ترمیم آن با دوخت امکان‌پذیر نباشد، پیوند قرنیه باید انجام شود. در این روش، قرنیه آسیب‌دیده با قرنیه سالم، جایگزین می‌شود. این روش به بازیابی دید و جلوگیری از عوارض جدی‌تر کمک می‌کند.