• تهران، خيابان شهيد بهشتی، خيابان قائم مقام فراهانی، كوچه ميرزا حسنی، شماره 24

  • 9821-42515

همه چیز درباره بیوپسی توده اربیت چشم:

اربیت یا (کاسه چشم) بخش استخوانی است که از چشم، عضلات و ماهیچه ها، اعصاب و بافت ها محافظت کرده و شرایط عبور اعصاب بینایی از چشم به مغز را فراهم می آورد. این تومورها می توانند در هر ناحیه ای از این بخش ها ایجاد گردند. تومور اربیت، نوعی بافت غیر طبیعی است که در این ناحیه از چشم، رشد پیدا میکند و اکثر آن ها، از نوع خوش خیم و غیر سرطانی هستند.

بیوپسی توده اربیت: اهمیت و روش‌ها

بیوپسی توده اربیت یکی از مهم‌ترین مراحل تشخیص است که به پزشک کمک می‌کند تا ماهیت دقیق توده را شناسایی کند. این روش معمولاً زمانی انجام می‌شود که توده‌ای مشکوک در حدقه چشم تشخیص داده شود و تصویربرداری یا علائم بالینی به تنهایی برای تعیین نوع آن کافی نباشد.

انواع تومورهای پلک و حدقه چشم:

تومورهای پلک و حدقه چشم ممکن است خوش خیم و یا بدخیم باشند. تومورهایی که در این بخش بوجود می آید، ممکن است ریشه در عصب، عروق، غدد اشکی و بافت لنفوم داشته باشند و یا از طریق بخش سینوسی مغز و دیگر قسمت های نزدیک آن، به حدقه چشم راه پیدا کنند.

چند نوع توده اربیت داریم؟

توده‌های خوش‌خیم: شامل هماتوم، کیست‌ها، یا تومورهای چربی.

توده‌های بدخیم: مانند لنفوم، رابدومیوسارکوم یا ملانوما.

توده های التهابی یا عفونی: گاهی توده‌ها ناشی از التهاب یا عفونت مزمن هستند.

کاربردهای جراحی توده اربیت چیست؟

جراحی توده اربیت به دو منظور انجام می‌شود:

  • برداشت کامل توده (در صورت خوش‌خیم بودن)
  • کاهش فشار و علائم یا آماده‌سازی برای درمان‌های تکمیلی (در صورت بدخیم بودن)

تومورهای اربیت چه نشانه هایی دارند؟

علائم و نشانه های تومورهای اربیت متفاوت است و بستگی به نوع تومور دارد. از جمله مهم ترین علائم این تومورها می توان به موارد زیر اشاره کرد:

– بیرون زدگی چشم ها

– تاری دید مکرر و کاهش تدریجی میدان دید

– افتادگی و ورم پلک ها

– احساس فشار و سنگینی چشم ها

– وجود توده قابل مشاهده در چشم

– احساس بی حس شدن در نواحی اطراف چشم

– درد و التهاب در چشم ها

– قرمزی چشم ها

انواع روش‌های بیوپسی توده اربیت

بیوپسی توده اربیت به سه روش اصلی انجام می‌شود:

بیوپسی با سوزن

در این روش، پزشک از یک سوزن نازک یا ضخیم برای برداشت نمونه استفاده می‌کند. این روش کمتر تهاجمی است و معمولاً به بی‌حسی موضعی نیاز دارد.

 

بیوپسی باز

اگر دسترسی به توده دشوار باشد یا نمونه کافی از طریق سوزن به دست نیاید، پزشک ممکن است از این روش استفاده کند که شامل برش جراحی کوچک در آن ناحیه است.

 

بیوپسی اندوسکوپیک

این روش برای دسترسی به توده‌های عمیق‌تر و نزدیک به حفره سینوسی یا مغز استفاده می‌شود و معمولاً از طریق بینی انجام می‌گیرد.

انواع روش های جراحی توده اربیت کدام است؟

جراحی حداقل تهاجمی

در این روش برای توده‌های کوچک یا قابل دسترس، از برش‌های کوچک استفاده می‌شود.

 

جراحی باز

در مواردی که توده بزرگ باشد یا ساختارهای حیاتی اربیت درگیر شوند، جراحی باز انجام می‌شود.

 

برداشتن کامل حدقه چشم

این روش تنها در موارد بدخیم پیشرفته یا توده‌های مقاوم به درمان استفاده می‌شود و شامل برداشت کامل اربیت است.

تومورهای اربیت چگونه تشخیص داده می شوند؟

به منظور تعیین و تشخیص تومور اربیت، از روش ها و تکنولوژی های پیشرفته ای استفاده میشود تا بررسی دقیق تر و موثرتری انجام گیرد. از جمله مهم ترین روش های تشخیصی می توان به موارد زیر اشاره کرد:

بیوپسی:

در این روش، پزشک متخصص بوسیله سوزنی ظریف و ایجاد برشی ریز، نمونه کوچکی از بافت تهیه می کند. نمونه تهیه شده توسط پزشک جهت بررسی های بیشتر و تعیین مواردی مانند نوع و جنس تومور، به آزمایشگاه ارسال میشود.

سی تی اسکن:

در این مرحله پزشک مربوطه از اشعه ایکس استفاده می کند، تصاویری دقیقی از تومور و جزئیاتی در خصوص اندازه و محل تشکیل تومور و علاوه بر آن هر گونه ناهنجاری دیگر نیز مشخص خواهد شد.

MRI

این روش با استفاده از مگنت و امواج رادیویی انجام می شود و جزئیات دقیقی از تومور مانند اندازه و محل تشکیل تعیین خواهد شد.

برخی از انواع تومورهای کاذب حدقه چشم:

تومورهای کاذب حدقه چشم یا تومور کاذب التهابی ظاهری متفاوت نسبت به دیگر تومورها دارد علت مشخصی برای بروز آن ها وجود ندارد. انواع تومورهای کاذب به شرح زیر است:

تومورهای قدامی: این تومورها تنها ناحیه قدامی چشم را درگیر میکند.

تومورهای عضلانی: باعث بزرگتر به نظر رسیدن یک یا دو طرفه عضلات خارجی چشم می شود.

تومورهای عصبی: هنگامی که اعصاب، به دلیل التهاب در رأس حدقه چشم درگیر شود.

غدد اشکی:  در این شرایط غده یا غده های اشکی درگیر می شوند.

چه عواملی در رشد و پیشرفت تومورها دخالت دارد ؟

علل اصلی ایجاد تومورهای اربیت، به طور کامل و دقیق معلوم نیست؛ برخی از تومورها مانند (کاورنوس همانژیوما اربیت)، در سنین میانسالی و برای خانم ها شایع تر می باشد.

میزان پیشرفت و رشد این بیماری به نوع، مرحله و محل تشکیل تومور بستگی دارد. هر چه بیماری سریع تر تشخیص داده شود، درمان موثرتری برای بیمار در نظر گرفته می شود و از بروز عوارض بعدی نیز پیشگیری به عمل خواهد آمد.

کاندیدای مناسب برای جراحی توده اربیت چه افرادی هستند؟

جراحی توده اربیت به دلیل پیچیدگی آناتومی و اهمیت عملکردی این ناحیه تنها برای بیماران خاصی توصیه می‌شود. شناسایی کاندیدای مناسب به ارزیابی دقیق شرایط بیمار و ماهیت توده بستگی دارد.

کاندیدای مناسب انجام عمل بر اساس ماهیت توده

توده‌های خوش‌خیم: بیمارانی که دارای توده‌های خوش‌خیم و محدود به اربیت هستند و این توده‌ها موجب فشار به اعصاب یا عضلات شده یا به‌تدریج رشد می‌کنند.

توده‌های بدخیم: در مواردی که توده بدخیم تشخیص داده شده و نیاز به برداشت کامل یا کاهش حجم آن برای جلوگیری از انتشار به بافت‌های مجاور یا اندام‌های حیاتی وجود دارد.

التهابات یا عفونت‌های مقاوم به درمان دارویی: در مواردی که عفونت یا التهاب توده‌ای شکل گرفته و به درمان‌های دارویی پاسخ نداده باشد.

کاندیدای مناسب انجام عمل بر اساس علائم بالینی

درد شدید یا مداوم: در صورتی که توده باعث دردهای غیرقابل تحمل شود.

کاهش بینایی: بیمارانی که دچار اختلال بینایی ناشی از فشار توده بر عصب بینایی یا ساختارهای مجاور شده‌اند.

دوبینی یا محدودیت حرکت چشم: بیمارانی که به دلیل درگیری عضلات چشمی دچار اختلال حرکتی یا دید مضاعف شده‌اند.

تورم یا تغییرات ظاهری ناحیه چشم: در مواردی که توده به ناهنجاری‌های ظاهری مانند بیرون‌زدگی چشم یا افتادگی پلک منجر شده باشد.

کاندیدای مناسب انجام عمل بر اساس پیشرفت توده

رشد سریع توده: در صورتی که رشد توده شتاب‌زده باشد و خطر آسیب به ساختارهای حیاتی وجود داشته باشد.

درگیری ساختارهای مجاور: در مواردی که توده در حال گسترش به سینوس‌ها، مغز، یا بافت‌های عمقی‌تر باشد.

شرایط جسمانی بیمار

بیمار باید از نظر سلامت عمومی در شرایط مناسبی باشد تا بتواند جراحی و بیهوشی را تحمل کند. شرایطی مانند دیابت کنترل‌نشده، مشکلات قلبی عروقی یا اختلالات خونریزی‌دهنده ممکن است بیمار را از انجام جراحی منع کند.

اهداف جراحی توده اربیت چیست؟

اهداف جراحی توده اربیت بسته به نوع توده و وضعیت بالینی بیمار متفاوت است. این اهداف در سه دسته کلی تشخیصی، درمانی و بازتوانی قرار می‌گیرند:

 

اهداف تشخیصی

تأیید یا رد بدخیمی: در مواردی که نوع توده مشخص نیست، جراحی برای برداشتن نمونه بافتی و انجام مطالعات پاتولوژی ضروری است.

شناسایی عوامل التهابی یا عفونی: در برخی موارد، تشخیص قطعی علت التهاب یا عفونت تنها از طریق جراحی امکان‌پذیر است.

 

اهداف درمانی

برداشت کامل توده: در توده‌های خوش‌خیم یا بدخیمی که محدود به حدقه چشم هستند، هدف اصلی جراحی حذف کامل توده برای پیشگیری از عود یا گسترش آن است.

کاهش فشار روی عصب بینایی: در مواردی که توده باعث فشار بر عصب بینایی شده، جراحی می‌تواند به بازگرداندن یا حفظ عملکرد بینایی کمک کند.

جلوگیری از گسترش بیماری: در توده‌های بدخیم یا عفونت‌های مقاوم، جراحی می‌تواند از پیشرفت بیماری به نواحی دیگر جلوگیری کند.

کاهش علائم بیمار: هدف دیگر جراحی کاهش علائم ناراحت‌کننده مانند درد، دوبینی، یا تورم ناحیه است.

 

اهداف بازتوانی و زیبایی

ترمیم ساختارهای آسیب‌دیده: در مواردی که توده به ساختارهای اربیت یا بافت‌های مجاور آسیب رسانده، جراحی بازسازی می‌تواند ظاهر و عملکرد طبیعی حدقه چشم را بازگرداند.

 

بهبود ظاهر بیمار: در بیمارانی که به دلیل توده دچار تغییرات ظاهری مانند بیرون‌زدگی چشم یا ناهنجاری‌های دیگر شده‌اند، جراحی می‌تواند تأثیر چشمگیری در بهبود کیفیت زندگی آن‌ها داشته باشد.

مهم ترین اقدامات پس از جراحی توده اربیت

پس از جراحی توده اربیت، رعایت مراقبت‌های مناسب برای بهبود سریع و جلوگیری از عوارض ضروری است. مهم‌ترین اقدامات عبارتند از:

 

  • زخم جراحی باید تمیز و خشک نگه داشته شود و پانسمان آن طبق دستور پزشک تعویض شود تا از عفونت جلوگیری شود.
  • مصرف داروهای تجویز شده، از جمله آنتی‌بیوتیک‌ها برای پیشگیری از عفونت و مسکن‌ها برای کاهش درد، بسیار اهمیت دارد. در صورت تجویز پزشک، استفاده از قطره‌ها یا پمادهای چشمی نیز نباید فراموش شود.
  • از چشم جراحی شده باید به خوبی محافظت شود؛ به این معنا که از مالیدن چشم، وارد کردن فشار به آن، یا خم شدن ناگهانی اجتناب شود. استفاده از محافظ چشم (شیلد) به ویژه هنگام خواب ضروری است.
  • مراجعه منظم به پزشک طبق برنامه تعیین‌شده، برای بررسی روند بهبودی اهمیت دارد. در صورت مشاهده علائمی مانند افزایش شدید درد، تورم، تغییر بینایی، یا ترشح چرکی، باید بلافاصله پزشک را مطلع کرد.
  • از انجام فعالیت‌های سنگین، خم شدن زیاد، و بلند کردن اجسام سنگین باید خودداری کرد تا فشار بر چشم کاهش یابد.
  • توجه به علائم هشداردهنده مانند قرمزی، تب، یا تغییرات غیرعادی در وضعیت چشم یا بینایی ضروری است و در صورت بروز این علائم باید فوراً با پزشک تماس گرفت.
  • برای تسریع روند بهبودی، مصرف غذاهای مغذی و نوشیدن مایعات کافی توصیه می‌شود.