– بستن چشم سالم:

رایج ترین روش درمان تنبلی چشم بستن چشم‌ها میباشد. این روش یکی از بهترین راهکارها برای تقویت چشم ضعیف است که بیشتر چشم پزشکان انجام این روش را بسیار توصیه می‌کنند. مدت زمان بستن چشم در طول روز حدود یک الی دو ساعت است که باتوجه به ‌شدت و میزان تنبلی چشم ممکن است بیشتر شود.

– عینک و لنزهای طبی:

اگر چشم پزشک علت تنبلی چشم‌ها را نزدیک بینی یا دوربینی تشخیص داده باشد، استفاده از عینک و لنزهای طبی بهترین پیشنهاد است و به رفع مشکل تنبلی چشم بسیار کمک می‌کند.

– قطره‌های چشمی:

استفاده از برخی از انواع قطره‌ های چشمی نتیجه مؤثر و مشابه بستن چشم‌ها را دارد که این روش باعث می‌شود مغز از پیام‌های بینایی چشم ضعیف‌تر، بیشتر استفاده کند.

– جراحی انحراف چشم:

یکی از شایع ترین علل رایج تنبلی چشم در بزرگسالان، انحراف چشم است که با کمک جراحی به راحتی برطرف می‌شود؛ با رفع کردن این مشکل زمینه‌ای، مشکل تنبلی چشم نیز بهبود پیدا می‌کند.

نابینا شدن فرد: به طور کلی در شرایطی که تنبلی چشم درمان نشود، ممکن است بیمار دید نهایی و کامل چشمی که دچار تنبلی شده است را از دست بدهد و نابینا شود. این نابینایی معمولا دائمی است.

انحراف چشم: عدم درمان به موقع تنبلی چشم موجب عدم هم ترازی چشم ها و در نهایت انحراف چشم می شود.

عدم تکامل دید مرکزی: در شرایطی که تنبلی چشم در دوران کودکی به موقع درمان نشود، باعث میشود دید مرکزی بیمار به درستی تکامل پیدا نکند. این عدم تکامل بینایی باعث میشود فرد توانایی انجام کارهای روزمره خود را از دست بدهد.

یکی از شایع‌ترین علل تنبلی چشم در بزرگسالان ممکن است انحراف چشم و یا عدم هماهنگی شماره چشم‌ها و یا ترکیبی از این دو عامل باشد. تنبلی چشم در بزرگسالان بر اثر مشکلات عضلات چشم یا اختلال در عصب انتقال دهنده اطلاعات به عضلات و یا مرکز کنترل در مغز بوجود می آید.

از دیگر عوامل مهم در بروز تنبلی چشم در افراد ژنتیک و سابقه خانوادگی است. علاوه‌بر آن، ممکن است تنبلی چشم بر اثر انحراف چشم، آستیگماتیسم شدید، نزدیک بینی و دوربینی، افتادگی پلک، آب مروارید، کدورت قرنیه و … نیز بوجود بیاید.

در افراد بزرگسال باتوجه به اینکه فعالیت های بینایی اهمیت بیشتر و مهم تری دارد، نشانه های تنبلی چشم شامل تغییر حالت چشم‌ها به سمت داخل یا خارج، ضعیف شدن میدان دید، دوبینی، تاری دید، کاهش و ضعف بینایی، خستگی شدید چشم در هنگام فعالیت‌های چشمی، سردرد شدید، کج کردن سر برای بهتر دیدن و … است.

اگر تنبلی چشم کودکان در زمان درست و به موقع تشخیص داده شود، به راحتی قابل درمان است. در مراحل اولیه، درمان تنبلی چشم در کودکان معمولاً به صورت بستن چشم سالم و وادار کردن مغز، به دیدن با چشم تنبل صورت می‌گیرد.

اگر چشم کودک به عیوب انکساری مبتلا شده باشد، با تشخیص چشم پزشک یا اپتومتریست لنز یا عینک‌های مناسب چشم تجویز میشود که مغز به دیدن تصاویر درست عادت کند.

اگر تنبلی چشم کودک ناشی از انحراف چشم باشد، در این شرایط درمان با عمل جراحی توصیه میشود. علاوه بر آن معمولا پزشک نکاتی را جهت ورزش دادن چشم و نحوه بستن چشم سالم می‌دهد که با دقت باید انجام شود.

در نهایت تکامل سیستم بینایی کودک تا سن ۸ الی ۱۰ سالگی صورت می‌گیرد و بهتر است درمان تنبلی چشم تا این سن انجام شود چرا که درمان تنبلی چشم در کودکان بعد از این سنین ناممکن است. بنابراین اگر تنبلی چشم تا قبل از سن ۱۰ سالگی درمان نشود، در اکثر موارد بعد از این سن هیچ درمانی نخواهد داشت و ممکن است که منجر به از دست رفتن شدید دید در یک چشم شود.